روغن گیری به روش عرق کردن (قسمت اول)

واکس پارافین معمولا از طریق عملیات موم گیری توسط حلال از پارافین های نفتی بدست می آید. این موم حاوی روغن بوده و عملیات تصفیه آن با روغن گیری از آن انجام می شود.

برای اولین بار در استکاتلند با استفاده از روش عرق گیری تصفیه و روغن گیری و جداسازی مومهای نفتی انجام گرفت. این روش مبتنی بر دمای ذوب انواع پارافین ها و مومهای پارافینی حاصل از نفت خام بوده که از چاههای نفت حاصل می شود. امروزه روشهای متعدد برای خالص سازی و کریستال کردن مجدد مومهای نفتی وجود دارد.

در عملیات عرق گیری مقداری از موم به آرامی گرم می شود به طوریکه دمای روغن های موجود در آن با پایین ترین دمای ذوب موم یکسان شود به گونه ای که شروع به چکه کردن (تعریق) از زیر توده موم پارافینی بکند. به این ترتیب روغن خارج شده و موم با دمای ذوب بالاتر باقی می ماند. اصولا روش تعریق زمانی به کار می رود که موم پارافینی پایه دارای کریستالهای بزرگ (وزن مولکولی بالا) بوده و فضای بین کریستالی آن نیز زیاد باشد. زیرا در چنین وضعیتی می توان گفت این کریستالها بین روغن موجود خیسانده شده اند که با روش عرق گیری این روغن بین شبکه کریستالی خارج می شود. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که این روش دارای محدوده های کاربردی می باشد.