روغن گیری به روش عرق کردن (قسمت دوم)

امروزه دستگاه های عرق گیری به صورت یک رادیاتور صفحه ای افقی هستند که در محیط یک گرمخانه قرار گرفته اند. درون این صفحات جریان آب سرد به صورت یک شبکه توری جریان دارد. موم مذاب وارد این صفحات می شود و در یک اتاق گرم، خروج آب سرد از صفحات موم قرار گرفته بین آنها به صورت جامد در می آید. در فرآیند عرق گیری حدود ۶۰۰ صفحه می تواند وجود داشته باشد.

در دیواره این اتاق گرم لوله های جریان بخار گرم وجود دارد و با راه اندازی آنها محوطه اتاق کم کم گرم می شود به گونه ای که دمای روغن پارافینی به پایین ترین دمای ذوب خود می رسد. به این ترتیب روغن های داخل آن به سمت سطح آمده و شروع به ریزش از بین صفحات می کند و از آن خارج می شود. اولین قطرات خروجی از صفحات، روغن های بسیار سبک نامیده می شود و پس از آن روغن های دمای ۳۸ درجه (یا کمی کمتر) خارج می شود. و به نام روغن های سبک ولی با کربن بالاتر و متوسط دمایی بین ۳۸-۴۴ درجه سانتی گراد خارج می شود و در آخرین مرحله روغنهایی که خیلی به دمای ذوب اولیه نزدیک هستند به نام روغن خام که دمای بالای ۴۴ درجه سانتیگراد دارند خارج می شوند که مرحله نهایی تعریق است و سپس به موم پارافینی زمان داده می شود تا تمام روغن روی صفحات چکیده و خارج می شوند. البته بعضی وقتها دما را کمی بالا می برند تا مومهای سبکتر نیز ذوب و خارج شوند و این به این دلیل است که موم حاصل با استانداردهای مربوس به موم جامد صنعتی و تجاری یکسان شود.

پارافین حاصل از این روش می بایست استانداردهای پارافین صنعتی را دارا باشد که تحت ASTM D221 می باشد و درجه API آن براساس ASTM D-287 و نقطه اشتغال خود بخود آن ASTM D-92 و گرانروی ASTM D-88 و ASTM D445 می باشد هرچند سه آزمایش آخر و نتایج آن معمولاً توسط تولید کنندگان رعایت نمی شود، مگر اینکه خریدار تأکید خاصی براساس یکی از آنها داشته باشد مومهای پارافینی و وازلین کاربردهای زیادی در صنایع مختلف از قبیل داروسازی، تولید لوازم آرایشی و بهداشتی، تولید شمع، محصولات برقی، مواد اقزودنی به پلاستیک، صنعت نساجی و بسیاری از کاربردهای صنعتی دیگر را شامل می شود.